OPIEKA 24H

Nie każda Sztela czyli miejsce pracy opiekunki w Niemczech jest idealne, bywają Sztele trudne, a nawet piekielne z piekła rodem.

Bywa i tak, że na takiej Szteli było już kilkadziesiąt opiekunek i żadna z nich nie mogła wytrzymać z jakiś tam względów.

Niektóre doczekały końca kontraktu, inne uciekały po kilku dniach twierdząc, że nie mogą tam wytrzymać ani dnia dużej.

Piekielne Sztele bywają, tylko to co dla jednej opiekunki jest piekłem na Szteli dla drugiej może być normalnością.

Wszystko zależy od tego do czego w życiu i w pracy przywykliśmy.

Tak czy inaczej, na piekielnych Sztelach wiele nie wytrzymuje i szkoda, że nie ma wykazu takich miejsc, może dałoby się uniknąć wielu rozczarowań.

Jest to fajne miejsce. Jeden z drugim czasami się targuje o cenę i także można znaleźć i dobrą cenę i fajną rzecz. Kwestia kontaktu. My opiekunki możemy mieć także takie sposobności będąc opiekunką na Steli i mamy wtedy okazję widzieć, jak wyglądają takie „pseudobazarki” w Niemczech. W zasadzie jest to parę straganów na krzyż i wsio. Oczywiście ceny są wyższe i kto się godzi, ten kupuje. Chociaż nie powiem, mnie się zdarzyło, że kupiłam warzywa po niższej cenie, bo panu się spodobałam widocznie jako Polka potrzebująca pomocy. Nie wytrzymałam i tydzień później przyszłam z czekoladą (z metra, bo duża). Zawsze potem miałam fory, bo chciałam podziękować za przychylność i sympatię. Szkoda tylko, że takie znajomości są tylko chwilowe. Warto tylko być miłym i zawsze dziękować ludziom, bo mamy to tylko na chwilę.

Zdarzyło mi się spotkanie z policjantami w Niemczech, kiedy pracowałam jako opiekunka. Nie było to miłe doznanie, ale sobie poradziłam. Zapukała do mieszkania kobieta, która prosiła o pomoc, ponieważ została zgwałcona (powaga) piętro niżej. Niestety nic nie słyszałam, ale jej wierzyłam. Nie o to chodzi, by robić aferę, ale bez sensu jest tworzenie takich historii, które mogłyby być fikcją. Za dużo zachodu. Faktycznie policja przybyła, złożyłam na miejscu wyjaśnienia wraz z moim podopiecznym i podziękowano nam za pomoc. Dziewczyna? Nie wiem, co dalej, ale mam nadzieję, że jakoś życie potoczyło się dla już dobrze i wszystko po traumie już ucichło. Jednak wiem, że niestety, nigdy się wrażeń nie zapomni. Ciężko.

No jasne, bo nie ma to, jak się brzydko „udupić” na Steli, będąc opiekunką. Popełniamy na początku błędy, by z biegiem czasu jakoś dojść do ładu i sobie już spokojnie poradzić ze wszystkim. Nie zawsze jest tak pięknie, jak sobie wyobrażamy, lecz jakoś, po rozpoznaniu terenu jest nam o wiele lepiej i wszystko nagle wydaje się fajniejsze i już lepsze. Idzie się przyzwyczaić i wtedy układa się cała praca pomyślnie. Kwestia podejścia, bo każde miejsce jest inne i trzeba się wtedy dostosować. Nie jest łatwo, ponieważ można powiedzieć:” No rany, wciąż od nowa i od nowa”. Tak się zgodziłyśmy i tak mamy. Albo albo i nie ma zmiłuj. Czasami prosimy naszego Anioła Stróża o opiekę i jeżeli poprosimy, to da nam siłę na co dzień, ale jeden jest warunek, po każdym takim dniu należy mu serdecznie podziękować, bo przecież „chłop się narobił”, ale dla niego to też ciężka praca.

Patrzymy często przez okno. W zasadzie dzień po dniu. I chyba to jest pierwsza rzecz, oprócz łazienki, gdzie oczy nas wiodą. Podobnie jest przy opiece nad starszym człowiekiem. Zawsze sprawdzamy, jaka jest pogoda, bo czy iść na zakupy, czy po południu na spacer to jest dla nas ważne. Ale od czasu do czasu mamy ochotę, albo obowiązek umyć okna i zawiesić firanki, żeby atmosfera była cieplejsza. Najfajniej, kiedy się kupi kwitnący kwiatek w doniczce i postawi się go na parapecie. Jak wtedy przy firankach jest miło. Od razu inny świat. Cieszy aż miło.

Słoneczko dzisiaj wcześnie wstało i tylko takie w złym humorze..

No właśnie. Słoneczko dzisiaj wstało i w sumie po południu można się wybrać na spacer i pogrzać się na nim. W końcu trochę światła nam opiekunkom się należy. Dlatego apeluję do koleżanek po fachu, by dzisiaj wyszły w czasie pauzy w teren, by nie dosięgła Was depresja zimowa. Nie jest wtedy przyjemnie pracować, martwić się o rodzinę, być smutnym i co tam tylko… Polecam spacer w słońcu!

To taki sprzęt, który umożliwia nam ciepło w tyłek. Jeszcze niby w tym roku można palić węglem, ale co będzie w następnym, jak zostanie nam palenie gazem, gdzie ludzie nie mogą sobie pozwolić, a rachunki nie są takie słodkie? To co? Pozostają nam takie kosze do palenia na ulicy, jak w Stanach? Pytanie dosłownie za 100 punktów i zatemperowane kredki. Kto zrobi sobie ciepełko? My jako opiekunki możemy trafić na takie opałowe cuda także na Steli. Nie jest to ciekawe, bo trzeba napalić w piecu, bo zimno w chałupie jak w psiarni. Jak to rozwiązać? W końcu jesteśmy opiekunkami ludzi starszych, a nie palaczami w piecu. Kotłownia w sumie nie należy do nas.

Wiele opiekunek pracujących w Niemczech twierdzi, że językiem się nie pracuje.

Ale czy jest tak w istocie?

Według mnie językiem też się pracuje, trzeba przecież komunikować się z rodziną, z podopiecznym czy lekarzem.

Opiekunka, która tego nie potrafi zwykle otrzymuje mniejsze wynagrodzenie i ja się temu wcale nie dziwię.

Znajomość języka niemieckiego w opiece jest sporym naszym atutem, który to często decyduje o tym, czy znajdziemy zatrudnienie za odpowiednie pieniądze czy też nie.

Uczmy się w takim razie języka niemieckiego, tak, żebyśmy rozumieli to, co do Was się mówi.

Taka jest moja rada.

Kiedyś osoba opiekująca się osobą starszą w Niemczech kojarzyła się tylko z opiekunką. Dzisiaj sytuacja się zmieniła, coraz więcej mężczyzn wyjeżdża do Niemiec i zajmuje się opieką nad ludźmi starszymi.

Co ciekawe Panowie sobie świetnie dają radę i w niektórych sytuacjach są lepsi niż Panie.

Potrafią świetnie gotować, lubią porządek, a do tego mają trochę więcej sił, co się często przydaje na Sztelach, gdzie jest potrzebny transfer.

Własnie tam, gdzie jest potrzebna siła fizyczna panowie się sprawdzają najbardziej, głównie zajmują się mężczyznami, którzy z jakiś tam powodów nie chcą opiekunki.

Ile mamy Panów w opiece w Niemczech, sądzę, że stanowią mniejszość i jest ich coś koło 5 procent.

Opiekunki ludzi starszych w Niemczech, te, które pracują w domach prywatnych miejsce swojej pracy nazywają Sztelą.

Skąd takie określenie?

Tak sobie Panie Opiekunki powiedziały i tak do dzisiaj jest.

Marynarze pewnie jak idą w porcie na prywatną kwaterę, też określają, że idą na Sztelę, więc to słowo może mieć wiele różnych znaczeń.

Pochodzi od słowa niemieckiego die Stelle.

Cóż można powiedzieć, dla opiekunek ludzi starszych w Niemczech Sztela to miejsce pracy, ale dla wielu Niemców die Stelle może oznaczać zupełnie coś innego.

Dla Niemców die Stelle to miejsce pracy, posada, miejsce na ciele, miejsce w tekście itd..